Wat vind je mooi aan jouw vak?
“Een schat aan gedachten komt naar boven over waarom ik het huisartsenvak zo mooi vind.
Huisarts zijn is voor mij een prachtige roeping: van pure somatiek tot psychiatrie en alles wat daar tussen zit kom ik dagelijks in mijn spreekkamer en daarbuiten tegen: palliatieve zorg, kleine chirurgie, kinderen, volwassenen en ouderen. Van oorpijn tot ingewikkelde complexe ziektebeelden waarbij ik dan ook fungeer als de vertrouwenspersoon en begeleider die mensen houvast geeft als ze het moeilijk hebben of met complexe problemen zitten. Ik ben dan de spin in het web die met mijn contacten en kennis van het zorgaanbod in de omgeving zaken weer vlot tracht te verhelpen of zorg voor regel. Of soms alleen maar een luisterend oor voor kan en hoef te bieden. Ik vind het mooi als ik door een gesprek iets kan veranderen en/of iemand gerust kan stellen.
Een bijkomend prachtig aspect van huisartsgeneeskunde is dat wij tot wel vier generaties van een familie in de praktijk hebben, waarvan de oudere generaties al tientallen jaren in de praktijk zitten en je de jongere generaties ziet opgroeien tot ze uiteindelijk opbloeien tot weer een volgende generatie. Door de generaties heen deel je samen vreugde en verdriet, hetgeen ik een heel mooi sociaal aspect van het huisartsenvak vind.”
Wat zijn jouw sterke kanten?
“Ik kan mensen goed op hun gemak stellen door ze een goed luisterend oor te bieden en goed door te vragen naar o.a. hun angsten die een klacht vaak oproept. Als mensen schromen bepaalde problemen te vertellen, merk ik dat ze me die toch durven toe te vertrouwen door mijn open houding. Ik vind duidelijke uitleg geven over iemands aandoening heel waardevol. Daar leren mensen van zodat ze bijvoorbeeld niet meer ongerust zijn als hun kind koorts heeft en ze in het vervolg weten hoe ze het beste kunnen handelen.
Ook blijf ik doorvragen hoe het gaat, als een uitslag goed is. Een goede uitslag van iemands bloedonderzoek wil namelijk niet zeggen dat de klacht over is. Ik richt mij los van het lichamelijke, ook op psychische aspect van de klacht. Ik zie dat de mensen na een gesprek verder komen met het omgaan van hun klacht en daarvan meestentijds opbeuren.”
Hoe ziet je vak er in de toekomst uit?
“De hulpvragen nemen toe. Vroeger kwam men met één klacht bij de dokter, nu komen sommige mensen met een lijst klachten. Men loopt minder snel door met een klacht; meestal vanuit ongerustheid over wat men er op internet over gelezen heeft. Hetgeen soms ook geheel terecht is. Meer klachten zijn niet het probleem; maar de beperkte tijd daarvoor wel. Daarom adviseren wij bij meer dan één klacht om een dubbel consult te vragen, zodat we hopelijk genoeg tijd hebben.
Daarnaast komen sommige mensen sneller naar de huisarts, omdat dit voortvloeit uit de snelheid van de maatschappij. Alles moet snel en het liefst vandaag. Het zou dan toch ook fantastisch zijn als ook een klacht meteen over zou zijn, dan kan men weer verder met het meestal (te) drukke leven; hetgeen vaak juist ten grondslag ligt aan de klacht.
Het vak van huisarts zal overigens blijven bestaan, al zal er meer e-zorg en beeldbellen tot stand komen. Het is ook niet altijd nodig dat iemand op het spreekuur komt. Een aantal vragen kunnen prima per e-consult; hetgeen voor de patiënt praktisch is in deze drukke maatschappij. Zo houden we ook de patientenstroom in de wachtkamer rustiger, hetgeen minder besmettingen oplevert.
Tot slot hoop ik dat de verdeling van de avond-nacht-weekenddiensten in de toekomst minder belastend voor praktijkhouders wordt, door de diensten los te koppelen van de huisartsenpraktijk. Als dan ook nog de administratie flink naar beneden zou gaan, dan kunnen we ons weer volledig richten op patiëntenzorg binnen de dagpraktijk; dus op onze eigen patiënten.”
Heb je een bijzondere werkervaring om te delen?
“Een patiënte kwam op het spreekuur omdat ze zich zorgen maakte over haar plots fors toegenomen buikomvang. Haar bange vermoeden dat ze kanker had, werd bewaarheid. Ze ging naar het ziekenhuis en deed mee aan een experimentele chemo- behandeling en heeft nog ruim twee jaar geleefd in redelijk goede conditie. Direkt na de diagnose begon ze te haken. Ze maakte prachtige babykleertjes en een voedingskussens voor als haar kinderen ter zijner tijd kinderen zouden krijgen. Ze dacht dat helaas niet meer mee te maken. Bij de visites om te kijken hoe het met haar ging, liet zij mij altijd trots zien wat ze weer gemaakt had. Twee jaar later, toen ze in het hospice kwam te liggen, keek ze vanaf haar bed uit op een box en een speelkleed waar haar kleinzoon vrolijk rondkroop. Ze voelde zich de koningin zoals ze zei.
Haar verjaardag, maar helaas ook haar einde, naderde en ik vroeg haar of ze nog wat in haar leven wilde doen. Ze wilde graag de musical Soldaat van Oranje zien. Dat is toen geregeld via de wensambulance. Ze is een dag na haar verjaardag vredig ingeslapen. Samen met de familie keek ik terug op een waardevol afscheid van haar leven.”
M. Voorberg is aanwezig op maandag, dinsdag en vrijdag.
BIG-registratienummer: 59064843801